Afgelopen week was onze voorzitter, Bert Alards, voor de derde keer paraat in de Greece Rally (in Griekenland zoals je begrijpt). Bij de motoren kan er maar liefts in 10 verschillende klassen worden deelgenomen. De rally wordt verreden over 7 dagen. Elke dag wordt er een stage gereden, Een gedeelte van zo’n stage is dan de zogenaamde special stage (SS) Dit gedeelte van de stage wordt geklokt en de tijd die je rijdt is bepalend voor de uitslag. Als je iets niet goed doet kun je ook straftijd krijgen. Elke dag krijgen de rijders een roadbook waarop staat aangegeven waar je naar toe moet en hoe je daar naar toe moet rijden en ook de plekken waar je je onderweg moet melden. Ook staan er de gevaarlijke punten en hindernissen die je tegen komt in. Overnacht wordt er in een bivak, waar de organisatie heeft gezorgd voor sanitaire voorzieningen eten en drinken en slaapgelegenheid. Al met al een heel avontuur waar niet zomaar iedereen aan durft te beginnen. Bert Alards wel dus. Omdat Bert de 50 inmiddels is gepasseerd start hij bij de veteranen.
Onderstaand een overzicht van de berichten die Bert elke dag stuurde aan zijn volgers.
zaterdag 27 augustus:
Beste Allen, ben vandaag in Griekenland aangekomen voor mijn 3e deelname aan de Greece Rally. Helaas zijn er maar 33 starters. Morgen de proloog, ik moet als 12e starten.
zondag 28 augustus:
Vandaag 14e geworden in de proloog. Dus morgen als 14e starten.
Maandag 29 augustus:
Helaas een DNF vandaag. Ben er na 200 km hard afgegaan, had toen nog 80 km te gaan. Ben wel opgestaan en verder gegaan, maar na 26 km kon in hem niet meer vast houden.
Toen is de dokter gekomen, gelukkig was er niets gebroken.
Morgen verplicht rustdag, heb medicijnen gekregen.
We kijken morgenavond of ik eventueel woensdag weer kan starten.
Mijn linker schoudeblad is helemaal beurs en…. of course koppijn.
Tja… ff niet opletten he.
Dinsdag 30 augustus:
Sow… today, warm gedoucht, koud gedoucht, medicijnen gepakt, oefeningen gedaan. Geen dokter gezien, maar wel mijn startkaart gekregen? Dus toch maar starten dan. (redactie, Bert heeft wel uitgereden, kwam als laatste binnen, maar toch!).
Morgen 100 km waarvan 82 km SS (special stage).
Woensdag 31 augustus:
Ik ga starten, als het echt niet gaat ga ik terug naar het bivak. MAAR …. ff tandjes bijten ik ga voor uitrijden.
Dubbele dosis iboprufen er in, 100 km to go.
Shit, de dokter is bij het team geweest, moest allemaal oefeningen doen, zijn advies was niet starten. Maar, ik ga wel starten, als het niet gaat stap ik uit. wordt vervolgd.
Today, was me un dagje, elk gat heb ik gevoeld. De dokter heeft me heel de SS gevolgd op de life tracking, phoe, veel tandjes gebeten. Een jonge van ons Team is nu in het ziekenhuis. Op de laaste 8 km is hij er er van af gegaan. Hij heeft een gat van 2×12 cm in zijn arm en moet een nachtje blijven.
Ik was moe en heb eerst 1,5 uur gerust.
Morgen marathon stage van 320 km en in de bergen slapen in de tent. Je mag 1/2 uur aan je motor werken dan moet ie in het parc fermee.
Donderdag 1 september:
Tjonge was un lang dagje. Na 300 km SS km was de pijn in de arm wat gezakt. Ik heb een afdakje gevonden dus daar heb ik al mijn spullen onder gezet en daar ga ik ook slapen. Start morgen 8:19 u.
Vrijdag 2 september:
Vandaag vanuit de bergen 265 km, phoe!
Wegens zwaar onweer in de bergen is er een stuk gecanceld. Net 75 km asfalt in convoi gereden. Nu start SS, nog maar 55 km, jammer maar voor mijn arm en schouder wel goed.
Ben binnen, veel mist in de bergen. laatste 5 km stortbui uphill, waren gewoon rivieren, was ff vechten. Downhill spekglad, klein navigatie foutje. Je zag gewoon helemaal niets, ben zeiknat. Maar nu schijnt de zon weer. ff liaison naar bivak, morgen alweer laatste dag.
16e today had nog 2 plaatsen hoger kunnen zijn, maar moest nog iemand helpen die op een helling lag.
Zaterdag 3 september:
Goede morgen, laatste loodjes,140 km totaal waarvan 120 km SS. Weer een dubbele dosis erin en go🌈
Phoe , ben binnen dit was het zwaarste dagje tot nu toe, wel 5 x gevallen, steeds als ik het gas los liet ging mijn motor glijden. Eerst dacht ik dat het zo glad was maar mijn achterrem bleef hangen…!
De route was vol rotsblokken en het was overal nat. Veel kruip- en sluipdoor en tricky navigeren. Ik kan niets meer met mijn arm.
In het bivak noemen ze me: the one arm bandit.
Ik ben zeer blij en ook weer dankbaar dat ik ondanks de valpartij toch nog uit heb kunnen rijden. Op de laatste dag zelfs nog een rijder voorbij gegaan in het algemeen klassement!
Morgen naar huis en dan ff goed herstellen, en op naar het nieuwe avontuur, de Toareg Rally in Marokko 19-25 maart 2023