De pen van Luc Boekestijn

Na lang gewacht te hebben op Hans den Mulder die de pen overgedragen heeft gekregen van Frank v/d Munckhof, heb ik de stoute schoenen maar  aangetrokken en de pen “gepikt”.

Ik, Luc Boekestijn ben vanaf 1976 lid van deze mooie vereniging en zit inmiddels ook al 28 jaar in het  bestuur.

Op mijn 10e ging ik naar een motorcrosswedstrijd kijken in Hegelsom. Daar werden in die tijd in de bossen aan de St. Jorisweg nog officiële wedstrijden gehouden. Daar zag ik Jan Verstappen rijden,  en die kende ik nog van het judo kamp. Zoals een jonge jongen dan is, vraag je “mag ik met jullie mee naar de cross morgen ( 2e pinksterdag )”. Geen probleem we komen je om 7 uur ophalenJ. Thuis komend was dit natuurlijk foute boel bij mijn ouders, en ging het feest niet door. Maar jawel in de vroege ochtend stond er een hele stoet auto’s voor onze deur en Luc mocht toch mee naar de motorcross in Schaijk. Daardoor ben ik de rest van mijn leven positief besmet met dit virus. In dat jaar werd Jan Verstappen kampioen bij de inters 250cc wat natuurlijk feest was in Horst. Jaren ging ik met Jan, Joop Kleeven en familie Niessen, waar Leo, Math en Peter ook crosten mee naar de wedstrijden en op woensdag naar de trainingen in Horst of Lottum. Het was gewoon mijn leven geworden. De fam. Niessen heeft mij zelfs ooit een crossbrommer beschikbaar gesteld (Sachs brommer) om in Horst een brommercross mee te rijden.

Luc op zijn 125 cc Honda begin jaren 80
Luc op zijn 125 cc Honda begin jaren 80

Op mijn 14e wilde ik natuurlijk ook gaan crossen en Jan en Joop moesten mijn ouders uit komen leggen wat dit zo ongeveer ging kosten. Ik heb toen een krantenwijk gepakt op donderdag van 1000 stuks. Dit bracht genoeg op om op mijn 15e mijn eerste crossmotor te kopen, een Honda 125cc. Daar ging ik ook meteen wedstrijden mee rijden bij de 125cc junioren. In die tijd waren er nog zoveel wedstrijdrijders dat de klasse was opgedeeld in de groepen A, B, C, en D. Dit was op indeling van het land. We reden dus bijna altijd in het zuiden. Ik moest alles zelf bekostigen, maar hield me met die oude motor aardig staande tussen al die rijders. Ik had vooral veel plezier in het rijden. In de vakantie tijd werkte ik veel bij tuinders en kon zo een mooie jonge Honda van 1979 aanschaffen, dat was in die tijd de motor. Hier ging ik ook mijn eerste bekers mee halen en stond toen op het einde van het seizoen op het punt om te promoveren. In de winter kocht ik een nieuwe overjarige Honda. Helaas brande mijn eigen sleutelhok geheel af voordat ik hier een meter mee had gereden. Er was niets meer van over. Met steun van mijn familie en Tiny Romviel kon ik toch aan de start verschijnen van de eerste wedstrijd van het seizoen, die in Horst werd gereden.

Dit was de mooie nieuwe Honda
Dit was de mooie nieuwe Honda

Hier gingen de clubleden ook nog met de helm rond zodat het laatste financiële stukje ook betaald kon worden. In dat jaar promoveerde ik naar de promotieklasse. Na twee jaar kocht ik een KTM 250cc, de 125cc werd te duur. Maar dit ging met de kosten ook niet zoals het moest en na 1 jaar ben ik gestopt met crossen en in het huwelijks bootje gestapt met Laura. In die tijd gingen we samen heel veel naar de GP’s in het buitenland. Het was de tijd van Strijbos en de Berk. Super wedstrijden gezien in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk, Italië, ja overal gingen we naar toe. Maar na een aantal jaren kroop het bloed toch waar het niet gaan kon en kocht ik weer een motor. Eerst om gewoon te rijden, maar ja je dacht na een jaar, hoe zou het in de wedstrijden zijn.

Luc bij de MX Open nationalen
Luc bij de MX Open nationalen

Dus een startbewijs bij de junioren aangeschaft en maar eens een wedstrijd gereden en ook nog meteen een beker mee naar huis genomen. Ik heb mezelf maar meteen over laten schrijven naar de senioren en zo na een tijdje doorgegaan naar de nationalen, waar ik nog geregeld op het podium heb gestaan. Helaas wordt je wat ouder en werkt de gezondheid ook niet altijd meer mee. Daarom heb ik sinds twee jaar het wedstrijdrijden vaarwel gezegd. Maar is dit definitief?? Je weet het maar nooit. Ook onze kinderen Rick, Nicole en Linda “moesten “ natuurlijk gaan crossen en dat deden ze uiteraard bij de jeugd. Rick heeft dit vanaf zijn 6e gedaan. De meiden hielden er na een paar jaar gelukkig mee op want het was toch wel kostbaar zo. Het waren super jaren,  wekelijks samen met de fam. Hoeijmakers naar de cross op zaterdag. Denk dat dit toch wel bij de mooiste perioden heeft gehoord van de crossverleden. Helaas heb je met deze sport ook wel eens een blessure, het ergste was mijn driedubbele beenbreuk op ons oude circuit de Reulsberg. Op woensdagavond even trainen liep verkeerd af met drie weken ziekenhuisopname. In de ziekenwagen vertelde ik tegen Laura “ik verkoop alles, het is voorbij”. S’ morgens moest Laura voor mij al vroeg naar het tankstation, want ik was lang uitgeschakeld. Ik heb ze toen toch maar meteen gebeld en verteld dat ik in de ziekenwagen wartaal had uitgeslagen en dat ze dit maar snel moest vergeten. Niets wat sneller heelt als pijn zullen we maar zeggen.

In de 28 jr. dat ik in het bestuur zit van onze club hebben we toch heel wat op pootjes gezet. We hadden een best aardig circuit. Hiervan moesten we helaas een gedeelte afgegeven vanwege  de komst van de A73 in 1994. Onze bestuursleden met voorop in die tijd Joop Kleeven en Eric van de Munckhof hebben veel overleg gehad bij de gemeente  om e.a. weer voor elkaar te krijgen. Dat is uiteindelijk gelukt en er kwam een mooi circuit in Horst te liggen met alle vergunningen die noodzakelijk waren. Vanuit hier konden we bouwen. Ook hebben we in het verleden twee keer een IMBA wedstrijd georganiseerd voor de 500cc inters. Dit zijn  grote organisaties die veel geld kosten. We kregen zeker in die tijd wel veel waardering van alle kanten om dit evenement in Horst te houden. De koninklijke harmonie speelde de volksliederen en onze burgemeester opende de wedstrijden officieel.

Het circuit hebben we in de loop der jaren flink van alle gemakken voorzien. Vroeger moesten we altijd met onze spullen naar een loods op de Schoolstraat waar alles opgeslagen lag. Het was een hele klus als we een wedstrijd hadden, alles moets naar de Reulsberg en daarna weer terug. We waren toen altijd ruim een week bezig met zo’n organisatie. We zijn begonnen met het plaatsen van een oude container. Na twee jaar kwam hier een afdak aan. Weer een paar jaar later moest alles verzet worden naar de plek waar het nu staat. Stroom en water moesten we vast op het circuit hebben. Dit werd gerealiseerd. Toen was er een sproei installatie wenselijk. Dit is ook helemaal oké want inmiddels kunnen we ons gehele circuit besproeien. Wat te denken van onze vaste afrastering en een mooi toiletgebouw. Ja we hebben altijd veel geïnvesteerd in ons circuit en zullen dit ook wel blijven doen.

Verder denk maar eens aan alle feestavonden, de  uitstapjes naar cross GP’s., de crossweekendjes weg, de droppings, het  paaseitjes zoeken, de bowlingavonden en ga zo maar even door. Ja alles bij elkaar hebben we een zeer mooie vereniging waar ik al jaren deel van uitmaak en hopelijk mag ik dat nog lang blijven doen. Al mag er wel eens wat nieuw bloed in het bestuur komen want we zitten daar eigenlijk al te lang samen.

Volgend jaar zullen we 40 jaar bestaan en we hopen dit met een mooi feest te mogen vieren. Ons 25 jaar bestaan was zeker geslaagd dus we zullen het maar eens flink overdoen.

Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar dan wordt mijn verhaal echt te lang, dus gaan we maar mooi afsluiten met: Voor dit jaar heb ik maar een doel en dat is gezond / fit worden, op zaterdag gezellig mijn rondjes rijden met om vijf uur een lekker pilsje en op 28 nov. aan de start staan bij de Red Bull Knock Out race in Scheveningen. Dan ben ik weer helemaal terug. Ik wens ik alle leden nog heel veel plezier op de Reulsberg!

Graag geef ik de pen nu over aan Robert Haegens.

Type je zoekwoorden hierboven en druk op Enter om te zoeken. Druk ESC om te annuleren.

Terug naar boven