Beste Motorcross vrienden,
Als 6e Streekrijder mag ik de pen overnemen van Luc Boekestijn.
Ik ben Robert Haegens en sinds 1978 lid van MCC de Streekrijders in Horst. Op mijn 7e – 8e levensjaar ben ik in aanraking gekomen met de brommer en motorcross. Het begon in de schuur van Opa Haegens 1973/ 1974 daar stond een Honda 4 takt brommer tussen de stof en rommel, op een dag besloot mijn vader om deze Honda brommer voor onze Louis en mij mee te nemen. In die tijd reden we onze eerste rondjes op het bedrijf en waren we de schrik van mijn vader zijn personeel. Zelf kon ik niet goed uit de voeten met de Honda 4 takt omdat hij te hoog was en ik geregeld om viel. Mijn vader besloot hierop een lagere brommer voor mij te kopen (in die tijd 35,= gulden) met wielen van een kruiwagen. Voordat ik hier mee kon rijden, moest er nog het een en ander motorisch aan gesleuteld worden, en zaten er nog geen remmen op. Op een zaterdag had mijn vader hem motorisch aan de praat, en mocht ik een eerste proefrit maken. In de lange gang binnen het bedrijf werd ik op mijn ronkende brommer gezet, en draaide ik voor het eerst volop aan de gashandel. Ik had op dat moment een beetje pech want mijn gashandel bleef hangen en een vervelende bijkomstigheid was ook dat mijn vader de remmen nog niet had gemaakt. Ik ging met volle snelheid op de buitendeur af, deze stond gelukkig open en ik had het talent om hier door heen te kunnen rijden. Eenmaal buiten aangekomen ging ik met volle snelheid naar links op de Venrayseweg af. Gelukkig lukte het mij om de brommer het gras op te sturen, en stopte mijn eerste proefrit met een ketting die er afgelopen was.
Vanaf dat moment was de gemotoriseerde sport mijn grote passie, en heeft mijn vader nog vaak uitgesproken, “was ik er maar nooit aan begonnen”! De daarop volgende jaren tot 1978 stonden in het teken van sleutelen en rijden op onze gevaarlijke brommers, met open vliegwielen, zelf gemaakte voetsteunen, en slechte beschermingsmiddelen. Onze Louis gaf er de brui aan na een zwaar ongeluk waarbij het vliegwiel in zijn been was gekomen. Voor mij was dit het begin dat ik in aanraking kwam met de echte crossmotoren. Mijn vader vond het zelf knutselen aan brommers te gevaarlijk worden en ik was het daar natuurlijk helemaal mee eens. Hij besloot voor mij mee te kijken naar een echte originele crossmotor met een betere uitrusting.
Deze werd uiteindelijk gevonden bij Harrie van Hout in Geldrop, hier stond een Suzuki 125cc bwj 78 met Hulco schokbrekers. Nadat ik in 1978 lid werd van MCC de Streekrijders ben ik enige tijd later begonnen met wedstrijd rijden. Mijn eerste wedstrijd werd verreden in Nederweert en ondanks instructies van een cross kampioen als Jan Verstappen moest ik in het drukke rennersveld genoegen nemen met een plaats in de achterhoede. Het heeft lang geduurd voordat ik mij met de eerste 10 kon meten, en toen het eenmaal zover was, kwam ik (erg frustrerend) steeds maar 1 van de 2 manches tot scoren, waardoor het met de bekers maar niet wilde lukken. Bij ons thuis grapte ze met de situatie en stelden op een gegeven moment voor om een beker voor mij te gaan maken van zilverpapier of er een te gaan kopen bij Meulendijks Sport. Tijdens een wedstrijd op het euro circuit van Valkenswaard kreeg ik op een zondag het geluk wel aan mijn zijde en haalde ik mijn eerste beker binnen, een algemene 7e plaats. Ik kon mijn geluk niet op, en de beker werd vol trots thuis op de openhaard gezet. De hele zondag avond heb ik toen naar deze beker gekeken. Vanaf dat moment ging het rijden steeds beker, en werd mijn bekerkast wekelijks bijgevuld. Als ik terugkijk op mijn wedstrijd rijden was ik meer een plezier rijder dan een echte strever die hoger op wilde.
Op echte aanmoediging van mijn vader en moeder hoefde ik in die tijd niet te rekenen, ze vonden het gewoon te eng en gevaarlijk, wel waren ze altijd geïnteresseerd welke plaats ik had behaald, en konden ze altijd smakelijk lachen om de verhalen die ik meemaakte op een wedstrijddag. In 2008 had ik sportief gezien mijn beste seizoen door als 3e te eindigen in het MON kampioenschap MX2 Junioren, zoon Bas en Rick Boekestijn waren in dat jaar mijn trouwste supporters en zij gingen met mij praktisch alle wedstrijden af. Het hoogte punt was hierbij natuurlijk de huldiging op het podium in het Nia domo te Boekel. Sinds 2009 ben ik meer de gezelligheid rijder geworden, en rijd ik het liefste op de zaterdag middag met Bas en clubleden mijn rondjes op ons prachtige zand circuit de “Reulsberg”. De “Reulsberg” is een plek waar ik graag kom, omdat ik het steeds weer opnieuw waardeer en beleef hoe trots we mogen zijn op wat we met z`n alle door de jaren heen hebben opgebouwd. Als gezelligheid rijder ben ik met mijn gezin ook diverse malen mee geweest met onze cross uitstapjes naar Balen (België) deze waren altijd bijzonder, gezellig en geslaagd. Een mindere knullige herinnering die ik hier aan over heb gehouden was dat ik tot 2 keer toe mijn Knaus caravan onderweg verloor omdat clubleden hem niet goed aangekoppeld hadden, sinds die tijd ben ik dit toch maar zelf gaan doen en controleren!
Naast het crossen ben ik ook een 6 tal jaren actief geweest met het organiseren van de goed bezochte feestavonden, samen met super entertainer Richard Jakobs organiseerden we o.a. een karaoke, fietscross met carnavals fietsen, zomer carnaval (met Prins Rick in de hoofdrol), een Duitse avond, stier zitten en buik glijden. Met deze gezellige feestavonden gingen Richard en ik altijd voorop, door o.a. zelf gemaakte liedjes te zingen en ons zelf ingestudeerde danspasjes aan iedereen te tonen. Ons doel was altijd om iedereen mee te krijgen in ons enthousiasme, volgens mij zijn we daar in die tijd wel in geslaagd!
De voorpret die we tijdens de organisatie hadden was altijd erg groot, en bij gelegenheden als het bezoeken van elkaars verjaardagen willen we deze leuke herinneringen nog wel eens smeuïg aanhalen! De tijd gaat snel en het is ook al weer 8 jaar geleden dat ik lid geworden ben van het bestuur. Ik haal er veel plezier en voldoening uit om onze vereniging van dichtbij mee te mogen besturen, en persoonlijk iets toe te voegen, daar waar ik het vroeger nog eens heb laten liggen! Door bijna maandelijks te vergaderen en het vele onderlinge mailverkeer, weet ik Inmiddels wat er allemaal bij komt kijken, en moet ik bekennen dat ik dit vooraf onderschat heb. Ik heb veel respect voor de kwaliteiten en inbreng van mijn mede bestuurders, we kunnen goed met elkaar praten, hebben een nuchtere kijk op zaken die spelen, maken daarbij goede afwegingen en komen vervolgens tot wel overwogen besluiten. Naast plezier en voldoening heb ik binnen onze vereniging (in het voorop gaan als bestuurslid) ook ervaren dat het behoorlijk tegen kan zitten en je ongewild in een situatie terecht kunt komen, die je kwetsbaar maken en persoonlijk erg kunnen raken. Gelukkig ligt deze vervelende situatie achter mij, en heb ik voor mij zelf hier veel lering uit getrokken! Naast bestuurslid binnen onze vereniging, ben ik sinds 3 jaar ook lid van de PR commissie MON.
Deze commissie bestaat uit een 5 tal actieve mensen welke zich bezig houden met de organisatie van de MON kampioenen huldiging, de MON medewerkers dag, en het promoten van MON bij de diverse evenementen. Zelf heb ik afgelopen jaar een plan geschreven (wat de goedkeuring kreeg) en waarmee we een jaarlijkse relatiedag voor MON adverteerders en sponsoren in het leven hebben geroepen. Dit jaar is de 2e editie tijdens de IMBA MX open inters 20 september te Boekel en zijn we als PR commissie vastbesloten het succes van afgelopen jaar te verbeteren. Verder maak ik mij op momenten nog verdienstelijk door het MON “Motorsport Magazine” mee in de lucht te houden en bedrijven telefonisch te interesseren om hier in te gaan adverteren. De teller staat nu op 15 gescoorde advertenties, welke een jaarlijkse financiële bijdrage van 5 cijfers voor de komma oplevert ten gunste van MON.
Volgend jaar bestaat onze prachtige en gezonde vereniging 40 jaar, dit jubileum willen we gaan vieren met een prachtig feest, waar Luc Boekestijn het voortouw in neemt en ik hem graag met nog een aantal commissie leden in bij wil staan. Een doel voor de toekomst is om lid te blijven van het bestuur, ik ben voor mijn gevoel nog niet klaar! De “Reulsberg” en alles wat we met z’n alle door de jaren heen hebben opgebouwd zie ik als een kostbaar goed, waar we heel erg zuinig op moeten zijn en wat nooit verloren mag gaan. Onze geliefde sport kent veel voorstanders, maar ook zeker de nodige tegenstanders. Ik prijs hierbij dan ook de enorme inbreng en nuchtere visie van Joop Kleeven die als voorzitter binnen onze vereniging altijd een goede balans heeft weten te brengen tussen mogelijkheden en onmogelijkheden. Ik hoop voor de toekomst, bij vernieuwing van het bestuur, dat we deze visie in grote lijnen blijven volgen. Afrondend heb ik natuurlijk nog een aanvullend doel om gezond en fit te blijven, zodat ik nog heel lang met alle crossende leden gezellig mijn rondjes kan blijven rijden op ons prachtige zand circuit de “Reulsberg”
Robert Haegens bestuurslid MCC de Streekrijders.
Graag wil ik de pen overdragen aan Richard Jakobs.